ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خارهای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
:برگردان
مهر تو چون شد پیشهام
دور از تو نیست اندیشهام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بیمهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
برگردان
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
Ey Irân ey marze por gowhar
Ey xâkat sarcešmeye honar
Dur az to andišeye badân
Pâyandeh mâni to jâvedân
Ey došman ar to sange xâreyi, man âhanam
Jâne man fadâye xâke pâke mihanam
Bargardân:
Mehre to con šod pišeam
Dur az to nist andišeam
Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ
Pâyandeh bâd xâke Irâne mâ
Sange kuhat dorr o gowhar ast
Xâke daštat behtar az zarast
Mehrat az del key borun konam
Bargu bimehre to cun konam
Tâ gardeše jahân o dowre âsemân be pâst
Nure izadi hamišeh rahnamâye mâst
Bargardân
Irân ey xorram behešte man
Rowšan az to sarnevešte man
Gar âtaš bârad be peykaram
Joz mehrat dar del naparvaram
Az âb o xâk o mehre to serešteh šod gelam
Mehr agar borun ravad tohi šavad delam